บ้านของริยะ เป็นบ้าน 2 ชั้นขนาดใหญ่ ฝาบ้านและพื้นรวมทั้งระเบียง บ้านเป็นไม้อย่างดี แสดงออกถึงฐานะความเป็นอยู่ของเจ้าของบ้านได้อย่างดี ด้านหน้าติดกับแม่นั่าสายใหญ่สายหนึ่ง ซึ่งสายนํ้าไหลเอื่อยไปตามธรรมชาติ เครื่องดักฟังระยะไกล นํ้าใสจนเหินตัวปลา และในแม่น้ำปรากฏมีเรือนแพอยู่หลังหนึ่งจอดนึ่งสงบอยู่ ขณะที่ทุกคนกำลังชมความสวยงามอยู่นั้นทองได้ควักมือเรืยกตรัง ให้เข้ามาหา “เฮ,ยตร้'งมาดุเอะไรนีเร็ว”ตรังงงเพราะมัวแต่เดิน'ชมตัวบ้านอยู่ร้องถาม'ว่า “มีอะไรวะทอง เรียกซะเสียงดังลั่นเชียว”มาเถอะน่า มาแล้วเอ็งจะรู้เอง” เมื่อตรังเดินมาถึงทองจึงจับดีรษะตรัง ให้หันหน้าไปทางแม่น้า พร้อมทั้งร้องบอกว่า“นั่นไง ไอ้ตรัง แหกตาดูซะ นั่นแหละ เค้าเรียกว่าเรือนแพ มันเหมือน กับในหนังที'เอ็งดูหรือเปล่า อ้าว! มองตาค้างเชียว ยกมือไหว้ซะสิ” ตรังหันมา ค้อนทองควับไอ้บ้า ข้าไม่ติ๊งต๊อง อย่างนั้นหรอกน่า ก็1ไม่เห็นมีอะไรเลยก็แค่ห้องมี หลังคา ลมฟ้าอากาศแล้วลอยในน้ำแค่นั้น”“มันก็แค่นี้แหละที่นี้เอ็งหายสงสัยหรือยัง” ทองถาม ตรังพยักหน้า“เออ! หายสงสัยแล้ววะ!" เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เสียงของฟอริยะดัง ขึ้นมาจากบนบ้านอ้าว! ลูกๆ ทั้งหลายขึ้นมาบนบ้านก่อนซิ ยะพาเพื่อนๆ ขึ้นบ้านเถอะลูก แม่เค้ากำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว ยังไม่ว่าง”“ครับพ่อ” ริยะรับคำพร้อมหันไปทางเพื่อนๆ “ไปพวกเราขึ้นบนบ้านก่อน จะเอายังไงค่อยคุยกันข้างบน”เมื่อทุกคนขึ้นบนบ้านเรียบร้อยแล้ว เป็นจังหวะเดียวกันกับที่แม่ของริยะ จีพีเอสขนาดเล็ก เดินออกมาจากห้องครัวพอดี ริยะจึงได้แนะนำตัวเพื่อนๆ ให้แม่รู้จัก “พวกเรานี่ แม่เราเอง แม่ครับ นี่ ทอง ปาน นก จ้อย ตรัง ครับแม่” ทั้งหมดยกมือไหว้เคารพ แม่ของริยะ ยกมือตอบพร้อมทั้งกล่าวว่า “ไหว้พระเถอะลูก แหม! น่ารักทุกคน เลย ตามสบายนะลูก เดี๋ยวแม่จะดูแลของในครัวอีกหน่อย”ริยะจึงถามแม่ว่าแม่ มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ” แมริยะใช้มือลูบหัวบุตรชายอย่าง เอ็นดู พร้อมกล่าวว่า“ไม่เป็นไรหรอกลูก ลูกไปดูแลเพื่อนๆ เถอะ แม่จัดการเองได้”“ขอบคุณครับแม่” ริยะขอบคุณมารดาเบาๆ ตกเย็นเมื่อทุกคนร่วมกัน รับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว พ่อของริยะก็เอ่ยถามทุกคนว่า “ตกลงพวกลูกๆ จะพักที่ไหนกันดี ข้างบนบ้านหรือในเรือนแพ” ทุกคนมองหน้ากันไปมา จนพ่อ ของริยะต้องบอกว่า “งั้นพ่อขอยกหน้าที่นี้ให้เป็นของยะแล้วกัน ยะดูแลเพื่อนๆให้ดีนะลูกไปแม่เราออกไปนั่งรับลมบข้างนอกดีกว่าข้างในนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ ของพวกเด็กๆ เค้าก็แล้วกัน” พูดจบพ่อของริยะก็คว้าข้อมือภรรยาออกไปนั่ง จิบนํ้าซาที่ระเบียงนอกบ้านทันที แต่ไม่วายที่แม่ของริยะ จะหันมาบอกกับทุก คนว่า“ตามสบายนะจ๊ะ ลูกๆ ขาดเหลืออะไร ดักฟังในรถยนต์ราคาถูก ก็บอกยะก็แล้วกัน” ครับแม่ ทุก คนตอบเป็นเสียงเดียวกัน คล้อยหลังพ่อกับแม่ของริยะ ริยะถามทุกคนว่า “จะ เอายังไงกันดี พวกเอ็งจะพักข้างบนบ้านหรอว่าจะพักในเรอนแพ” ทองย้อน ถามว่าแล้วในเรือนแพของเอ็งมีอะไรบ้างว่ะของอื่นข้าไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่ ยกเว้นห้องนํ้าว่ะ”ริยะยิ้ม,ให้กับพวกพร้อมบอกว่า “ในเรือนแพของข้า มีพร้อม ทุกอย่าง ตั้งแต่ห้องนอน ห้องนา ห้องครัว เป็ดตกปลาสำหรับพักผ่อน ที่ไม่มีจรืงๆ ก็คือ แสงสี ผู้หญิง และการพนัน เพราะที่นี่พ่อข้าไม่ยอมให้ใครมาทำแบบนั้น จริงๆ”
เครื่องติดตามบุคคล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น