...จนพ้นเขตสะพานขุนโลก พ้นหมู่เรือนและโรงร้านขายสินค้า แล้ว เห็นเป็นทางแยกหลายทาง หญิงเรไรก็หยุดรอลังเล“ทางไหนกันล่ะจำเรียง ร! บ้านอยู่ทางไหน?’’จำเรียงรู้สิกมิล้สาย'ใจ ชี้กระดากปากและอับอายไปสู่โรงเหล็ก กระท่อมตีเหล็กโน้นใช่แล้วแม่หญิง แหม! จำเรียงนี้อายเหลีอเกิน...ก็ แสดงว่า เดินอยู่ในทางก็มองเห็นโรงแหล็กแล้วและที่กระท่อมแห่งนี้เองที่เรไรแม่มาส่งสาวจำเรียงน้องสาวของ เสมา ซี่งถูกพ่อเฒ่ามั่นขายเป็นทาสติดตามหญิงเรไรอยู่พักหนี่ง ภาย หลังขันก็ใซ้เล่ห์ยักย้ายถ่ายเทกับแม่บุญเรือน พ่อเฒ่ามั่น ซื้อต่อไปให้รับ กระดูกหู อังกฤษ ใช้แม่ดวงแขกลายเป็นทาสแม่น้องสาวของนายขันหลวงณรงค์ คู่อริของ เสมาแล้วเรไรก็พบหน้าเสมาช่างตีเหล็กทุ่นงาม เป็นต้นเรื่องของขุนดิก ก็ตรงนี้เรื่มดรงที่ว่ไฉนวันนี้อาทิตย์จึงตกดินในชั่วก้มหน้าลงตีดาบ เพราะมิทันไต้ ลังเกตแก,ตาว่า จักมิแม่หญิงมาถึงประตู ซะโงกเงาลํ้าแสงตะวันเสืยชั่วเวลาได้เหลือบเห็นแก่กันเพียงน้อยเวลา หญิงเรไรนั้นไหวพริบ ตี จึงคะเนการณ์ว่า ช่วยฟังขนาดเล็ก ช่างดาบผู้หนุ่มที่เพลินแก่งาน และเงยหน้าขึ้นนี้ แม้นจำเรียงแทบมิผิด ก็เดาไต้ว่าคงไม่แปลกจากชายอื่นผู้มิหน้า มิเค้าเป็นพิมพ์น้องที่จัดว่างามสำหรับหญิง จนสำเนียงกล่อมเพลงและข้อน ทุบเหล็กก็หายหยุด แล้วถามหญิงเรไรผู้ซะโงกว่า“หาใครกันแม่หญิงเอย จำเรียงเขายังไม่มาจากวัง อ้อ! รึจะมา จ้างมาซื้อ” เล่ม 0 หน้า ๐เมื่อเรไรแม่เข้าไปนั่งในกระท่อม ซื้งเสมามันยกขอนไม้มาให้นั่ง ด้วยไม่ถือตัวแล้ว ท่านผู้ประพันธ์ท่านก็ให้คำไว้อย่างน่ารักน่าเอ็นดู ใน กิริยาเคอะเขินโง่งมของซายตั๋าตักดิ้ ในสมัยที่ตักดินายังรุ่งโรจน์นั้นว่า....ดวงใจที่เคยเพลิดเพลินว่า ตัวได้เป็นบุตรพันอินทราซ ที่จะฝาก ให้เป็นเซื้อทหาร'โต้'รบซนะคิก ได้เป็นที่หมื่น ที่ขุน มีศักดิ,บันลือ และ ประการต่างๆ ก็มาพลันลืมเลียลี้น หากมาหมกมุ่นคิดถามตัวเองว่า แม่ หญิงที่กูเชิญขอนไม้ให้นั่งนี้ จักเป็นลูกเด้าเหล่าขุนผู้ใดหรือเป็นเจ้าเป็น นางมีเซื้อวงศ์ ซื่อก็ไม่รู้จักที่จะเรียกซื่อ เมื่อเหลียวจากเตาไปประสงค์จะ ลอบมองอีก ก็ต้องหลบกลับมา เพราะเห็นนางจ้องมอง...ทางไปบ้านหรือ กระท่อมโรงตีเหล็กของเสมา ถ้าเดินจากตลาดหน้าวัดมหาธาตุ ท่านไม้ เมืองเดิม ท่านเล่าไว้อีกตอนหนึ่งที่หัวหมู่เสมา กับสมบุญคนสนิท ไปซื้อ เศษเหล็กจากพ่อเฒ่าแต้ม ที่ตลาดย่านหน้าวัดมหาธาตุ แล้วแกล้งให้ สมบุญแบกกระสอบเหล็กกลับบ้านนั้น บอกว่า ถ้าเดินจากตลาดบ่าย เครื่องขยายเสียงพกพา ย่ายหน้าวัดมหาธาตุ เดินเลียบตลาดอ้อมหน่อย แล้วไปลัดหลังวัดนก ครู่ เดียวก็ถึงสะพานนาค แต่เสมากลับพาสมบุญ เลี้ยวออกจากตรอกถึงปาก ตาน5ปิยชฺนส n ตรอกก็เห็นตลาดเจ้าพรหมอยู่ไม่ไกลนัก ก็ได้พบกับแม่หญิงเรไร และได้ รับอาสาแบกไหเหล้าไปส่งบ้านเรไร ซึ่งก็ต้องลัดออกลานวัดนกเหมือนกัน วัดนกนี้น่าจะอยู่ระหว่างแถวๆ หลังวัดมหาธาตุใกล้ๆ ถนน
เครื่องช่วยฟัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น