บ้านเท่านั้น ดิฉันเกิดอาการประสาทจนแม่จับได้ก็จะอะไรเสียอีก ล่ะคะ ดิฉันเพิ่งนึกออกนี่นาว่าจะต้องเดินผ่านเส้นทางนั้นตอนตี 2 ทุกว้นนี่นไม่ต้องกลัวอีหนู แม่จะไปส่งแกเอง”คำพูดของแม่ทำเอาดิฉันใจชื้นขึ้นเป็นกอง ติดตามระยะไกล อย่างน้อยก็มีคน คาถาตีไปเป็นเพื่อนไม่ต้องกลัวละ แม่ทำตามที่พูดเสียด้วย คือ เดินไปส่งดิฉันทุกคืน จนผ่านไป 3 คืนเท่านั้น ดิฉันชักเกรงใจแม่ “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เอาพระของแม่ห้อยคอไปสิลูก”แม่ว่าหลังจากที่ดิฉันยืนย้นจะไปเอง ดิฉ้นรู้ว่าพระของ แม่แต่ละองค์ศักดสิทธและเก่าแก่ทั้งนั้น อย่างน้อยก็ฅงจะ คุ้มครองดิฉันแทนแม่ได้ทว่าตี 2 คืนนั้นเอง เมื่อดิฉันตื่นชื้นอย่างเคยชิน ล้างหน้า แล้วแต่งตัวเสร็จก็คว้าตะกร้าจ่ายของในครัวลงจากบ้าน ไม่ทันไต้ นึกถึงพระของแม่แม้แต่น้อยดิฉันเดินไปท่ามกลางบรรยากาศที่มืดครึ้ม พลางส่องไฟ ฉายไปตามเส้นทางด้วยความรู้สึกแปลก ๆ มันน่าโหวงเหวงในใจ พิกล แต่ไม่ทันไต้นึกถึงอะไรมากไปกว่ารายการกับข้าวสดที่จะ ต้องชื้อในจันนั้น แต่พอเข้าใกล้ทัวสวนบริเวณที่เกิดเรื่องผ้หฌิงตนํ้าตายดิฉันเกิดความกลัวขึ้นโดยไม่มีสาเหตุยกมือขึ้นลูบคอหวัง จะหาที่พึ่ง“ตายละ....ลืมเอาพระมา”ดิฉันแทบจะหลับหูหลับตาให้พ้นที่ตรงนั้นเป็นที่สุด ถ้าไม่ เพราะมีนเป็นลันดินสูง ดิฉันคงจํ้าแบบไม่มองพื้นดินตรงหน้าแน่“ฮือ ฮือ....หนาวเหลือเกิน ฮือ” อยู่ๆ ก็มีเสียงครางสลับกับเสียงคราครวญลังออก อุปกรณ์นักสืบราคา มาจากดงกล้วยริมนํ้าที่ดิฉันเพิ่ง ผ่านมา ดิฉันรู้สึกเหมือนมีความเย็นบางอย่างวิ่งจากท้ายทอยลง ไปตลอดไขลันหลังใจหนึ่งอยากจะวิ่งไปทันที แต่อีกใจหนึ่งนึกถึง คำพูดของแม่ว่า ให้ดูให้รู้แน่ สำนึกหลังบังลับให้ดิฉันหันหน้าไป ไฟฟ้าเคมี ทางทิศนั้นเร็วเกินกว่าที่จะคิดในความสลัวไม่มากเพราะเป็นคืนข้างขนแสงจันทร์กระจ่าง ฟ้า ไม่มืเมฆบดบัง ดิฉันเห็นอะไรบางอย่างเหมือนคนนั้งหัแหน้า ห้อยขาลงไปในนั้า เธอหันเฉพาะใบหน้ามาทางดิฉัน โดยไม่ได้ เอี้ยวตัวเหมือนคอหมุนได้รอบ ดิฉันเข่าอ่อนจนแทบทรุด ร่างของ เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นแล้วเดินเหมือนลอยเข้ามาใกล้ฮิ ...ร....ริ....ฮิ” เสียงของเธอเย็นยิ่งกว่านั้าแข็ง ดิฉันพยายามสลัดความกลัวก้าวขาออกวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ปากก็ร้องตะโกน “ช่วยด้วย” สุดเสียง ดิฉันวิ่งไปทางบ้านน้ามื เห็นแสงไฟวาววามอยู่ไม่ไกล แต่ระยะทางที่ดิฉันวิ่งนี่ลิ: มันดูยาว นานและไกลเกินกว่าที่ใจคิด“หนาวจังเลย....หนาวจง ดักฟังมือถือ อยู่คุยกันก่อนสิ” เสียงเธอยังดัง ใกล้เข้ามา ดิฉันดัดสินใจหันกลับไปดู ร่างของหญิงคนนั้นยังลอย ตามมา ใบหน้าของเธอซีดขาว ดวงตาบวมและปากฉีกกว้าง มัน เป็นใบหน้าที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา มันน่ากลัวจนเลือดใน ร่างของดิฉันค่อยๆ กลายเป็นนั้าแข็ง ดัวชาดิกขึ้นมาจากปลาย เท้า หูอื้อจนกระทั่งเสียงส่งมาจากร่างนั้นเริ่มอื้ออึงก่อนที่ฑุกสิ่งทุก อย่างจะดับลง
เครื่องติดตามรถยนต์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น